Rozdział IV

      Teodor wchodził właśnie do wielkiej Sali na śniadanie. Przychodził zawsze wcześniej, licząc na to, że nie będzie tam nikogo. Tym razem przeliczył się. Ku jego zdumieniu, przy stole siedzieli już Draco i Blaise. Ten pierwszy wyglądał jakby zarwał noc, a drugi był wyraźnie zmartwiony. Nott nie przejął się tym zbytnio. „Pewnie jakaś dziewczyna dała kosza sławnemu  podrywaczowi.” 

      Chłopak przypomniał sobie, że ostatnią dziewczyną Malfoy’a była Greengrass. Przebiegł wzrokiem po stole Slytherinu, ale dziewczyny tam nie było. Nagle jego wzrok padł na Gryfonów i ze zdziwienia, otworzył lekko buzię, bo właśnie tam siedziała Astoria opowiadając coś wesoło zasłuchanemu Jordan’owi! Co więcej, razem z nimi siedziało jeszcze kilku innych Gryfonów i żadne nie wydawało się zgorszone faktem, że siedzą tak blisko Ślizgonki.

      Nastolatek po chwili uśmiechnął się do siebie nieznacznie. Pewnie właśnie to było wielkim zmartwieniem jego kolegów. Dziewczyna rzuciła Dracona dla Gryfona!

      Gdy Teodor zbliżał się już do swojego miejsca, przybrał maskę obojętności i jak zwykle usiadł przy samym koniuszku stołu, wpatrując się w jedzenie. Zabrał pierwszego z brzegu rogalika i zaczął go szybko zjadać wpatrując się przy tym w nieokreślone miejsce nad stołem.

       - Stary, to poważna sprawa… - nagle do nastolatka dobiegła rozmowa, prowadzona przez Zabiniego z Malfoy’em. – On naprawdę jest gotów to zrobić… - Draco mamrotał coś do siebie, czekając na jakąś reakcje ze strony przyjaciela.

 - Wiem o tym… - po dwudziestu sekundach w końcu zabrał głos Blaise. – i uważam, że Lovegood miała rację.

 Te słowa pobudziły zupełnie ciekawość bruneta. Co tu się dzieje?!

 

       - Blaise to nie takie proste! Mam podejść do takiej na przykład Granger i poprosić aby wstąpiła do mojej gwardii?! – Nott omal nie spadł ze stołka.

 - Zawsze możesz najpierw porozmawiać z Pomyluną, najwyraźniej nie jest taka pomylona…

      W tym momencie chłopcy przerwali rozmowę, bo do stołu podszedł Weasley.

 - Siema. – powiedział Ron, ziewając. – Co wy tak wcześniej?

Malfoy rozejrzał się wokoło. W pobliżu poza nimi i jego przyjacielem był tylko Teodor, najwyraźniej przyzwyczaił się do tego, że chłopak nie zwraca na nich uwagi i zachowywał się tak samo, bo pochylił się do rudego i powiedział.

 - Siadaj. – mruknął – To dość długa historia. Liczę na to, że zgodzisz się mi pomóc. – Weasley usiadł, a chłopak kontynuował. – wczoraj wieczorem podeszła do mnie Lovegood. Stwierdziła, że zna przyszłość, że napisze do mnie ojciec i że będę musiał wybrać między dobrem, a złem. No… i że będę miał się sprzymierzyć z wrogami.

 - I aż tak się tym przejąłeś? – zaśmiał się Ron i wziął się za zajadanie rogalików z budyniem.

       - Słuchaj mnie, to nie koniec. Gdy wszedłem do dormitorium, sowa już czekała… była od ojca. I… on napisał, że chce założyć grupę swoich zwolenników… Powiedział, że nazwie ich Śmierciożercy i że chce mnie w swojej grupie. Jest pewny, że się zgodzę, opisał mi, że jego pierwszym celem będzie zdobycie wyznawców i przejęcie szkoły, a co za tym idzie… zabicie dyrektora.

      Ron słuchający ze zdumienia zakrztusił się jedzeniem, a kawałek dalej Teo próbował przemyśleć tą sytuacje. Nie rozumiał nadal o co chodziło z Granger.

 - I… i co zamierzasz zrobić? – zapytał rudy.

 - Nasz Blaise uważa, że powinniśmy się zaprzyjaźnić ze szlamami i zdrajcami krwi. – powiedział Draco krzywiąc się.

       - A co, może chcesz stać się zabójcą? Pomocnikiem dyktatora? – odgryzł się Zabini.

 - Kurczę, stary. Uważam, że on ma rację. No… po części. Nie jestem przekonany do przyjaźni z Gryfonami. Ja wiem, że mam tam rodzinę, ale tylko ich z tego domu toleruję. No, ale przecież można by wziąć Puchonów, Krukonów i Ślizgonów. To nie wystarczy?

      Malfoy westchnął i pokręcił głową.

 - Zastanów się. Puchoni to tchórze. Krukoni tylko wiedza. A prawie wszyscy rodzice Ślizgonów będą chcieli przyłączyć się do ojca. Myślisz, że ilu z naszych okaże Gryfońską odwagę i sprzeciwi się rodzicom?

 - Może i racja… zgaduję, że chcesz żebym namówił moich braci?

 - Tak. I siostrę. – Dodał Malfoy, to było w jego stylu- jak już coś robić to na całego. - Potrzebujemy jak najwięcej osób, ale muszą o tym wiedzieć tylko wtajemniczeni! Nie możemy tego opowiadać na prawo i lewo.

       - W porządku. Porozmawiam z nimi. A ty idź do wróżbitki, niech ci powie komu możesz ufać. Zabini, a może tak spróbujesz jednak zwerbować kogoś z Ravenclaw? Myślę, że kilkoro się zgodzi. Niestety co do Puchonów chyba macie rację, przypuszczam, że będą bali się takiego ryzyka, w dodatku nie ufają nam.

 - Dobra, ale co my im właściwie powiemy? – zapytał niepewnie Blaise.

 - A może tak zaproponujemy spotkanie? O dziewiętnastej w pokoju życzeń? – zaproponował Malfoy.

 - Myślisz, że się zgodzą?

 - Część nie, ale przynajmniej ci co się nie zgodzą nic się nie dowiedzą.

 - W porządku, to ja idę. – Przerwał im Ron, widząc , że do Sali właśnie wchodzi Fred, George i Hermiona. – Przy okazji porozmawiam z Granger.

***

      Ginny siedziała wraz z Michaelem przy stole Ravenclaw. Dziewczyna siedziała swojemu chłopakowi na kolanach, podczas gdy on opowiadał o czymś bardzo nudnym. Weasley z początku odwodziła chłopaka od jego historii pocałunkami, ale w końcu się poddała i poczęła rozglądać po Sali, każdy poza Cornerem widział, że dziewczyna jest bardzo znudzona.

      Nagle nastolatka ze zdziwieniem zauważyła, że Zabini wraz z Nottem idą w ich stronę. Szturchnęła swojego chłopaka w bok, a ten zerknął na nią przestając mówić i skierował się za jej spojrzeniem, a na jego twarzy wymalowało się zdumienie.

       - Siema. – Powiedział Blaise gdy był już dostatecznie blisko i oboje Ślizgonów siadło przy stole.

 - Możemy porozmawiać? – Zapytał Teodor, co wszystkich zaskoczyło jeszcze bardziej, bo chłopak przeważnie nie miał ochoty na rozmowę, nawet z osobami ze swojego domu.

       - Jasne. – Pierwsza oprzytomniała siedząca niedaleko Cho, dyskutująca o czymś do tej pory z Lavender i Padmą.

 - No to ten. – Zabini zawahał się, nie wiedział, jak to przekazać. – Bo widzicie, mamy pewien problem.

      Ginny prychnęła rozjuszona i powiedziała:

 - I myślicie, że my będziemy chcieli wam pomóc?

 - Liczymy na to. – powiedział spokojnym głosem Teo, a dziewczyna spojrzała na niego zdziwiona.

 - Nie zamierzam wam pomagać. – powiedziała pewnie. – Ale z chęcią posłucham co też za problemy mają Ślizgoni.

       - Nawet nie wiesz jak wiele ich mamy. – Powiedział ponownie Nott, a Ginny przekrzywiła głowę w bok i nic już nie powiedziała.

 - Właściwie to problem Draco. – Kontynuował Blaise, ale ponownie mu przerwano.

 - Czyżby chodziło o to, że Greengrass go rzuciła i poszła do Gryfona. – Zachichotała złośliwie Padma.

  - Co? – zapytał Zabini nie wtajemniczony w całą sytuację.

 - Ooo… to twój przyjaciel ci nie powiedział? Astoria teraz chodzi z Lee. – Do Patil dołączyła Lavender.

      Cho nie odzywała się, nie lubiła być nie miła i złośliwa dla ludzi. Nienawidziła plotkować i obgadywać.

 - Nie powiedział. Ma ważniejsze sprawy na głowie od jakieś głupiej dziewczyny. – powiedział zdenerwowany Blaise, a Padma i Lavender spojrzały na niego z nienawiścią.

       - Jesteś idiotą. – powiedziała ni stąd ni zowąd Ginny. – Ty i Malfoy jesteście nadętymi kretynami, dbającymi tylko o własne tyłki. I wy liczycie na pomoc od nas? Chyba wasze ego rośnie szybciej od was.

      Michael widząc, że dziewczyna się coraz bardziej nakręca położył jej dłoń na ramieniu i pogłaskał czule, próbując uspokoić.

 - Cieszę się, że ja nie jestem postrzegany przez ciebie za nadętego kretyna. Czy w takim razie mnie wysłuchasz? – Powiedział Nott, miał niebywałą zdolność do zaskakiwania przy każdym słowie.

      Weasley spojrzała na chłopaka z pod przymrużonych powiek aż w końcu kiwnęła głową.

 - Jeżeli twój kolega stąd pójdzie.

 - A jeśli zostanie, ale będzie siedział cicho? – zaproponował przebiegle Teodor.

 - W porządku. – zgodziła się Ginny z uśmiechem zaskakując wszystkich. – Ale osobiście, rzucisz na niego Silencio.

      Chłopak Ginewry uśmiechnął się szeroko, a trójka przyjaciółek wybuchła śmiechem.

Nott jednak nie wydawał się przejęty słowami dziewczyny. Szybko wyciągnął różdżkę i rzucił na swojego zszokowanego przyjaciela zaklęcie uciszające.

       - Łał… - wymsknęło się Ginny. – Dobra, to czego chcecie?

 - Chcemy się spotkać. Spotkanie w pokoju życzeń. Draco chce z wami porozmawiać. To bardzo ważne.

 - Więc dlaczego to nie on tu przyszedł? – zapytała sceptycznie Weasley.

 - Bo właśnie rozmawia z Luną Lovegood. – Powiedział spokojnie nastolatek. – Jeśli zaś zapytasz czemu nie przyszedł tu twój brat, to powiem, że ten z kolei dyskutuje z bliźniakami i Hermioną Granger.

      Ginny rozejrzała się po Sali i zobaczyła brata rzeczywiście zawzięcie dyskutującego z resztą rodzeństwa i Hermioną. Malfoy’a i Luny nigdzie nie było.

 - Okej, kiedy to spotkanie?

 - Ginny! Chyba żartujesz! – zawołał Corner.

 - Z czym żartuje? – Zapytała dziewczyna spoglądając na swojego chłopaka.

 - Pójdziesz tam?! A jak ci coś zrobią?! Im nie można ufać!

      Teo niewzruszony wpatrywał się w twarz Weasley, a Blaise pozbawiony mowy ciskał oczami pioruny.

 - Nie przesadzasz? A co mi niby zrobią?! – tym razem i Ginny podniosła głos. – Poza tym tam będzie też mój brat!

 - Ale to Ślizgon! Co mnie obchodzi, że jesteście rodziną, on jest jednym z tych obleśnych gadów!

      Dziewczyna zerwała się z kolan swojego chłopaka i spojrzała na niego odrazą.

 - Jak możesz tak mówić?! To mój brat!! To koniec Michael! Zrywam z tobą! – dziewczyna z wściekłości była cała czerwona na twarzy, po chwili spojrzała na Notta i ponowiła pytanie.

 - O której to spotkanie?

 - O dziewiętnastej.

 - Dobra, będę. – powiedziała szybko i wyszła.

***

       Nevile obudził się ziewając szeroko i rozejrzał po pokoju, wszyscy jego towarzysze jeszcze spali. Podniósł się powoli i podreptał do łazienki. Szybko przebrał się w szatę. Napisał karteczkę dla swojego najlepszego przyjaciela, gdzie wychodzi i poszedł.

      W sowiarni było mnóstwo sów, ale szybko odnalazł swoją dużą, z kremowymi piórkami i przywiązał do jej nóżki list dla rodziców. Był króciutki. Potwierdzenie, że dotarł na miejsce i, że wszystko w porządku. Już miał wychodzić, gdy do pomieszczenia wpadł Harry.

       - Hej, mogłeś mnie obudzić, zamiast zostawiać karteczkę! Też muszę wysłać list rodzicom. Przy okazji napisałem, czy kupią mi błyskawicę. – chłopak mrugnął do Nevila, a ten uśmiechnął się szeroko.

 - W tym roku wygramy puchar. Ja obrońca, ty szukający, będziemy najlepsi!

      Chłopcy byli bardzo do siebie podobni, oboje energiczni, pewni siebie, zarażeni miłością do quiditcha przez swoich rodziców. Nic dziwnego, że bardzo szybko znaleźli wspólny język.

 - Na końcowe rozgrywki prawdopodobnie przyjadą rodzice, wezmą też wujka Syriusza i Remusa, a ci prawdopodobnie również żony i dzieci, no i założę się że twoi rodzice tego nie ominą, będziemy mieć wielką publikę!

***

      Parvati zerwała się na równe nogi. Lavender i Hermiony już nie było. Zerknęła na zegarek i westchnęła z ulgą. Była siódma, do rozpoczęcia lekcji miała jeszcze godzinę. Ubrała prostą białą koszulkę i niebieskie spodnie, a na to wszystko narzuciła szatę szkolną. Szaty były obowiązkowe w szkole tylko od godziny ósmej do piętnastej, czyli w godzinach lekcji, ale planowała od razu ze śniadania iść na pierwsze zajęcia. 

      W drodze do Wielkiej Sali dziewczyna natknęła się na niewielki zeszycik, na okładce był narysowany anioł. Był piękny. Przekartkowała szybko notes, nie było nigdzie podpisu wsunęła go do swojej torby, mając nadzieję, że podczas przerwy obiadowej znajdzie czas, aby w nim popisać, bardzo tego chciała chociaż nie wiedziała dlaczego… jeszcze nie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pewnie nie ma sensu wam pisać o nowej zmianie, ale żeby nie było to napiszę. Ronald Weasley jest w Slytherinie. ;) Mam nadzieję, że rozdział się spodobał. Komentujcie, to mnie motywuje do dalszego pisania, a w roku szkolnym jest mi to bardzo potrzebne! ;D